Εκτενή αναφορά στην ιστοσελίδα της κάνει η FIFPRO για τον εθνικό κατώτατο μισθό που τέθηκε σε εφαρμογή από την 1η Ιανουαρίου 2023.
Εκτός από τις αναφορές των μελών του διοικητικού συμβουλίου του ΠΑ.Σ.Π. στην κάμερα του Συνδέσμου μας, που προβάλλονται από την FIFPRO, για τα οφέλη που απορρέουν από το εν λόγω διάταγμα καθώς και τις υποχρεώσεις των σωματείων/εταιριών, η ιστοσελίδα της Παγκόσμιας Ένωσης Ποδοσφαιριστών φιλοξένησε και δηλώσεις του αρχηγού του Ολυμπιακού Βαγγέλη Κυριάκου.
Ο άσος των μαυροπρασίνων αφού ανέφερε ότι ο ελάχιστος κατώτατος μισθός θα βοηθήσει πολύ, ειδικά τον Κύπριο ποδοσφαιριστή και την Εθνική Κύπρου μακροπρόθεσμα, πρόσθεσε: «Ταλαντούχοι και νεαροί ποδοσφαιριστές θα δουν πιο σοβαρά το επάγγελμά τους από νωρίς. Ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που αμείβεται ελάχιστα και χρειάζεται δεύτερο επάγγελμα για να βιοποριστεί, ξεκινά να αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο σαν χόμπι έστω κι αν παίζει σε επαγγελματικό επίπεδο».
Αναντίλεκτα, ένα από τα πλεονεκτήματα που προσφέρει στους ποδοσφαιριστές το εν λόγω διάταγμα είναι ότι τους δίνει τη δυνατότητα να βάλουν σε προτεραιότητα τη δουλειά τους, δηλαδή το ποδόσφαιρο. Επί του προκειμένου, ο 28χρονος δεξιός οπισθοφύλακας, σημείωσε: «Πάρα πολλοί ταλαντούχοι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές χάθηκαν αφού ήταν αναγκασμένοι να κάνουν μια δεύτερη δουλειά για να ζήσουν. Και επειδή στις επαγγελματικές κατηγορίες υπάρχουν προπονήσεις πρωί και απόγευμα, πολλοί από αυτούς δούλευαν το βράδυ. Αυτό δεν σε αφήνει να συγκεντρωθείς ούτε σε διευκολύνει στο πρόγραμμα της ζωής σου ως ποδοσφαιριστή. Πως μπορεί ένας εργαζόμενος να έχει πλήρεις επαγγελματικές υποχρεώσεις και να βλέπει σοβαρά τη δουλεία του όταν το ποσό του μισθού του δεν είναι σοβαρό»;
Θέλοντας να αναδείξει ακόμη περισσότερο τη σημασία του εθνικού κατώτατου μισθού, ο Κυριάκου γύρισε τον χρόνο πίσω και θυμήθηκε τις δυσκολίες που συνάντησε στα πρώτα του επαγγελματικά βήματα:
«Θυμάμαι όταν ήμουν 19 ετών έπαιξα για πρώτη φορά στην Α’ Κατηγορία. Είχα 12 συμμετοχές εκείνη τη σεζόν και το συμβόλαιο μου ήταν τρεις χιλιάδες ευρώ τον χρόνο. Δεν αρκούσε καν για τα ποδοσφαιρικά μου έξοδα, ούτε καν για τα έξοδα διακίνησης μου καθώς έμενα σε διαφορετική πόλη από τη βάση της ομάδας. Τότε ο μέσος μηνιαίος μισθός στην Κύπρο ήταν γύρω στα 1500 ευρώ. Είχα προτάσεις και θα μπορούσα να λάβω καλύτερη αμοιβή στη Β’ Κατηγορία αλλά η δίψα μου ως νεαρός να αγωνιστώ στην Α’ Κατηγορία με έκανε κατά κάποιο τρόπο πιο ευάλωτο στο να δεχθώ να παίξω με αυτό το ποσό. Την επόμενη σεζόν (στην ηλικία των 20 ετών και πάλι αγωνιζόμενος στην Α’ Κατηγορία), λάμβανα 500 ευρώ τον μήνα. Το ενοίκιο μου θυμάμαι ήταν 450 τον μήνα. Σκεφτείτε κάποιος στη θέση μου να είχε και οικογένεια. Θα παρατούσε το ποδόσφαιρο. Εγώ ήμουν τυχερός αφού είχα δίπλα μου τους γονείς μου που με στήριξαν οικονομικά για να μπορώ να ζήσω και να συγκεντρωθώ στο ποδόσφαιρο. Είχα το πείσμα να αποδείξω ότι αξίζω να είμαι βασικός και τα κατάφερα. Με 21 συμμετοχές σίγουρα ο μισθός μου δεν αντιστοιχούσε στην αγωνιστική μου προσφορά. Εκείνη η σεζόν ήταν σημείο κλειδί της καριέρας μου και χωρίς τη βοήθεια της οικογένειας μου αυτή τη στιγμή θα ήμουν ένας εργαζόμενος σε κάποιο άλλο κλάδο που απλά θα είχε παίξει ποδόσφαιρο στην εφηβεία του».
