Αρχές της εβδομάδας η διοίκηση της ΑΕΛ ζήτησε χρόνο για την ποδοσφαιρική ομάδα. Αλλά το αίτημά της «ναρκοθετείται» τόσο από την ίδια όσο και από τη βασική επιδίωξη του νέου προπονητή.
Η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία ήλθε μετά το ξόδεμα αρκετού (και πολύτιμου) χρόνου, ενώ το πλασάρισμα στην πρώτη εξάδα που έθεσε ως στόχο ο Τόνι Κόσκελα δεν επιτυγχάνεται σε 36 αγωνιστικές, αλλά σε 26.
Δίχως νίκη επί της Καρμιώτισσας στο ΑΛΦΑΜΕΓΑ η όποια κουβέντα θα αφορά τη μάχη για την παραμονή. Αλλά ακόμη και οι τρεις βαθμοί την ερχόμενη Κυριακή δεν εγγυώνται το παραμικρό εν όψει των διαδοχικών ντέρμπι με ΑΠΟΕΛ, ΑΕΚ και Άρη, στα οποία οι «γαλαζοκίτρινοι» ενδέχεται να δουν την απόσταση από την έκτη θέση να ανέρχεται σε διψήφιο επίπεδο.
Ο λεμεσιανός σύλλογος δεν χρειάζεται απλά μια νίκη (σ.σ. αποδείχθηκε με αυτήν κόντρα στον Οθέλλο) ούτε μια καλή εμφάνιση. Έχει ανάγκη μιας άμεσης και πειστικής αλλαγής που θα προεξοφλεί τη βαθμολογική αντεπίθεσή της μετά τη διακοπή.
Ανέφικτο; Σίγουρα όχι, αλλά οι πιθανότητες δεν (θα) είναι υπέρ της στο βαθμό που ο Κόσκελα συνεχίσει να κινείται στα χνάρια του προκατόχου του σε ό,τι αφορά τη στελέχωση και τον τακτικό προσανατολισμό της ομάδας του.
Ο Φινλανδός οφείλει να συνειδητοποιήσει πως δεν ήλθε για να διαχειριστεί μια κατάσταση, αλλά για να «σπάσει αυγά». Δεν παρέλαβε μια λειτουργική ομάδα που ευρισκόταν σε μια περίοδο κάμψης («κοιλιάς»), αλλά ένα ανερμάτιστο σύνολο που πρέπει να αποκτήσει τάχιστα δομή και ταυτότητα.
Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει ήδη. Και για την ΑΕΛ και για τον Κόσκελα.
