Τρεις νίκες σε πέντε ματς. Έκανε επιτέλους εκτός έδρας νίκη. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε μία θέση συγκριτικά με το πως άρχισε τα πλέι οφ και είναι σημαντικό πως μία αγωνιστική πριν το τέλος, «καπάρωσε» τη δεύτερη θέση. Μην αρχίσουμε πάλι τα… μαθήματα Παναθηναϊκής ιστορίας. Ναι, κανείς δεν πανηγυρίζει, δεν πετά στα σύννεφα. Ήταν όμως κάτι που έπρεπε να γίνει για την ηρεμία της κατάστασης και για να μην «χαντακωθεί» από τώρα και η επόμενη σεζόν.
Κυρίως για να μπορεί το Τριφύλλι να κυνηγήσει τα… αστέρια. Δεν ξεκινάμε λέγοντας για το Europa League ή τα… κανονάκια που θα έχεις αν αποκλειστείς. Όλο το αρνητικό σκεφτόμαστε, ας βάλουμε στο μυαλό μας και κάτι θετικό. Το κυνήγι της League Phase του ChampionsLeague. Είδαμε και τα προηγούμενα χρόνια τα… μεγαθήρια που απέκλεισαν τις ελληνικές ομάδες. Είδαμε και τον Παναθηναϊκό σε προκριματικά με Μαρσέιγ, Άγιαξ, Λανς. Αυτή πρέπει να είναι η νοοτροπία, όχι αμέσως ηττοπάθεια.
Το κυριότερο είναι πως δίνεται η απαραίτητη ηρεμία. Διότι ανοίγεται δρόμος και αγωνιστικά για κάτι καλύτερο, αλλά και οικονομικά. Μην το ξεχνάμε κι αυτό. Παράλληλα, ουδείς παραγνωρίζει πως δεν μπορούμε να σταθούμε στη δεύτερη θέση λες και έγινε κάποια επιτυχία. Αρχίζοντας πάλι να θεωρούμε πως δεν χρειάζεται να αλλάξουν πολλά στον Παναθηναϊκό. Πρέπει να αλλάξουν και η δεύτερη θέση απλά δίνει ηρεμία για να προχωρήσουν αυτές οι κινήσεις. Προφανώς όχι μόνο στο ρόστερ.
Πάμε τώρα και σε αυτό που σε έστειλε στη δεύτερη θέση. Η νίκη στην έδρα της ΑΕΚ. Εκεί που έπρεπε να γίνει δηλαδή. Όπως έπρεπε να γίνει. Με ανατροπή, με – καθαρό – πέναλτι που έδωσε ο διαιτητής γιατί καμιά φορά αυτά που γίνονται πρέπει να δίνονται στο γήπεδο αυτό. Όχι γενική διαπίστωση, πάντα αναφορικά με τον Παναθηναϊκό μιλάμε.
Σημαντικό το ότι κάτω απ’ τα δοκάρια της ΑΕΚ ήταν ο Μπρινιόλι. Εκείνος που αποφάσισε από τα μέσα της περασμένης σεζόν να πάει στην Ένωση για να… πετύχει στόχους που προφανώς δεν μπορούσε στον Παναθηναϊκό. Ας δώσει τώρα τη «μάχη» του μπας και αποφύγει την 4η θέση και ο Παναθηναϊκός θα προβληματιστεί που βγήκε 2ος. Πάνω από εκείνον δηλαδή.
Στα… εντελώς δικά μας, έχει ξεχωριστή σημασία το ποιοι πρωταγωνίστησαν σε αυτή τη νίκη. Ο Ουναϊ πρώτα απ’ όλα. Ο καλύτερος χαφ στο ελληνικό πρωτάθλημα. Μακράν του δευτέρου. Δυστυχώς ο ίδιος ο Παναθηναϊκός δεν έχει εκτιμήσει αυτό το παιδί όσο θα έπρεπε. Συνολικά ο Παναθηναϊκός, όχι μόνο η ΠΑΕ. Ίσως να ευθύνεται η γενική μιζέρια λόγω της απώλειας ενός ακόμη τίτλου. Όμως πραγματικά ο τύπος αυτός είναι πολυτέλεια ποδοσφαιρική. Να ειπωθεί πως θα ήταν ιδεατό να μείνει, περιττό.
Πρωταγωνιστής ήταν και ο Βαγιαννίδης. Ο κορυφαίος δεξιός μπακ της Ελλάδας και κάπου εδώ πρέπει να πάψει η όποια σύγκριση γινόταν με τον Ρότα. Δεν έχουμε τίποτα με τον άνθρωπο, απλά ποδοσφαιρικά δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Κι εδώ ας ελπίσουμε να μείνει. Γιατί ακόμη δεν τον έχει χαρεί ο Παναθηναϊκός όσο θα έπρεπε. Καιρό για να δοκιμάσει στο εξωτερικό, έχει μπόλικο. Αυτό το καλοκαίρι, ας σκεφτεί μόνο αστέρια και όχι μετακομίσεις.
Δεν πέτυχε κάποιο… θαύμα ο Παναθηναϊκός. Στην καλύτερη θα τελειώσει 10 βαθμούς πίσω απ’ τον Ολυμπιακό, στη χειρότερη 16. Άρα αυτόματα δεν πέτυχε κάτι. Το θετικό γι’ αυτόν είναι πως στο τέλος έβαλε το πόδι του λίγο πιο μπροστά από ΠΑΟΚ και ΑΕΚ στην αφετηρία της επόμενης σεζόν. Είναι σημαντικό αυτό.
Κατά τα άλλα, κεφάλι κάτω για όλους. Μπράβο στα παιδιά για τη νίκη τους, μπράβο για τη σωστή νοοτροπία της ανατροπής του δευτέρου μέρους. Μέχρι εκεί. Δουλειά απ’ όλους για να γίνει το καλύτερο δυνατό πλέον. Να παρθούν οι σωστές αποφάσεις, δίχως να αλλάζει κάτι αυτή η δεύτερη θέση. Πέρα απ’ την προοπτική που ανοίγεται για το Τριφύλλι.
Υ.Γ. Η πορεία της σεζόν, το λάθος με τον προπονητή στην αρχή κτλ, ίσως να μετατρέπουν σε έκπληξη ακόμη και τη δεύτερη θέση για τον Παναθηναϊκό. Κόντρα σε αντιπάλους με ίδιους τεχνικούς και διαφορετική ψυχολογία συνολικά. Αυτό που έκανε τη διαφορά στο τέλος για το Champions League, ήταν η ατομική ποιότητα. Το «όπλο» των «πράσινων» αυτή τη σεζόν. Ας το διαφυλάξουν και ας το ενισχύσουν λοιπόν.
Πηγή: Sdna.gr
