Πάνω που η Κάλια Αντωνίου προετοιμαζόταν για να ζήσει το όνειρο της, μια συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες και μια νέα συμμετοχή στο NCAA (το πανεπιστημιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ) έζησε τον χειρότερο εφιάλτη της ζωής της. Η 20χρονη πρωταθλήτρια μας, η οποία βρίσκεται στο δεύτερο έτος των σπουδών της στο Αλαμπάμα, βίωσε ό,τι χειρότερο μπορούσε να τύχει σε ένα κορίτσι, που τώρα ανοίγει τα φτερά της για να πετάξει. Πρώτα η περιπέτεια με τον κορωνοϊό και καπάκι, οι πλημμύρες και οι τυφώνες που πλήττουν κάθε σχεδόν κάθε χρόνο την Αλαμπάμα!
Η Κάλια μας εξιστόρησε τη δοκιμασία που έζησε για 15-20 περίπου μέρες πριν καταφέρει να επιστρέψει και πάλι στο σπίτι και την οικογένεια της. «Στην αρχή δεν δώσαμε και τόση σημασία, στο τι συνέβαινε στον υπόλοιπο κόσμο, αφού η Αμερική δεν είχε πληγεί ακόμη από τον κορωνοϊό. Αντίθετα προετοιμαζόμασταν για το NCAA και δυο μέρες πριν φύγουμε για τους αγώνες μας είπαν ότι ακυρώθηκαν και πως το πανεπιστήμιο θα κλείσει. Μετά πληροφορήθηκα πως ακυρώθηκαν και πολλές πτήσεις, με αποτέλεσμα να προτιμήσω παρά να εγκλωβιστώ σε κάποιο αεροδρόμιο, να παραμείνω στο καμπ του πανεπιστημίου».
Τα πράγματα ωστόσο μέρα με τη μέρα χειροτέρευαν, αφού κάποια στιγμή έμεινε μόνη στο καμπ του πανεπιστημίου, «αφού όλες οι φίλες, οι συμμαθητές και οι γνωστοί μου είχαν φύγει και έπρεπε να τα κάνω όλα μόνη μου. Δεν είχα σχεδόν καθόλου επαφή με τον έξω κόσμο, παρά μόνο από κάποιους ανθρώπους που είχαν μείνει στο πανεπιστήμιο. Τα σούπερ μάρκετ με την εξάπλωση του κορωνοϊού σταμάτησαν να κάνουν κατ’ οίκον διανομή και μου ήταν πολύ δύσκολο να πηγαίνω για προμήθειες και πάλι καλά που βρέθηκαν οι άνθρωποι του πανεπιστημίου και με βοήθησαν». Σα να μην έφταναν οι δυσκολίες και η ανησυχία με την πανδημία που είχε εξαπλωθεί στην Αμερική, έκαναν την εμφάνιση τους οι τυφώνες και οι πλημμύρες που πλήττουν αρκετά συχνά την περιοχή και όπως μας είπε η Κάλια, «πριν από λίγα χρόνια ένας φοιτητής έχασε τη ζωή του από τους τυφώνες».
«Εκεί πραγματικά φοβήθηκα πολύ. Από την μια έπρεπε να προσέχω να μην προσβληθώ από τον κορωνοϊό και από την άλλη να προστατευθώ από τους τυφώνες και τις πλημμύρες. Όπως μου είπαν έπρεπε να πάω σε κάποιο καταφύγιο, το οποίο όμως δεν βρισκόταν κοντά στην περιοχή του πανεπιστημίου και κάποιος έπρεπε να με πάρει εκεί. Αφού έμεινα στο καταφύγιο για 7-8 ώρες επέστρεψα και πάλι στο καμπ και προσπαθούσα να βρω τρόπο για να επιστρέψω στην Κύπρο. Το χειρότερο, πέρα από τον φόβο μην αρρωστήσω και δεν έχω κανένα να με φροντίσει, ήταν η αβεβαιότητα, που δεν γνώριζα τι θα γίνει και τι πρέπει να κάνω. Κυριολεκτικά τα είχα χαμένα. Πραγματικά ήταν πολύ άσχημη εμπειρία». Τελικά μετά από 10-15 μέρες κατάφερα και επέστρεψα στην Κύπρο, αφού χρειάστηκε προηγουμένως να αλλάξω δυο, τρεις πτήσεις.
«Όλα γίνονται για κάποιο λόγο»
Εδώ και 20 περίπου μέρες, η Κάλια βρίσκεται και πάλι στο σπίτι της, μαζί με την οικογένεια της, χάρις στη βοήθεια και τη συμπαράσταση που είχε τόσο από τον ΚΟΑ, όσο και από την ΚΟΕΚ, που βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή στο πλευρό της οικογένειας της και της ίδιας (όπως μας είπε ο πατέρας της, Λούκας Αντωνίου), ενώ άρχισε και προπονήσεις. Η πρωταθλήτρια μας αφήνει πίσω της ό,τι έγινε και μας λέει:
«Ειλικρινά, φέτος είχα δουλέψει πάρα πολύ, πίστευα ότι μπορούσα να πάω πολύ καλά και να εξασφαλίσω συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Έκανα προπόνηση τέσσερις ώρες την ημέρα και έβλεπα τους κόπους και την προσπάθεια μου να ανταμείβονται. Ώσπου έγινε αυτό με τον κορωνοϊό και έμειναν όλα στη μέση. Δεν πειράζει, πιστεύω πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο και είμαι αποφασισμένη να επιστρέψω ακόμα πιο δυνατή. Άλλωστε όλο αυτό που πέρασα πιστεύω πως με έκανε πιο δυνατή», μας είπε.
«Αγχώθηκα…» συνεχίζει, «γιατί δεν ήξερα σε τι κατάσταση θα επιστρέψω, αν θα είμαι το ίδιο όπως και πριν. Ήδη πάντως άρχισα να νιώθω καλύτερα. Όσο σκέφτομαι ότι οι φίλες και οι συναθλήτριες μου στην Αμερική δεν μπορούν να προπονηθούν αισθάνομαι και τυχερή. Γι αυτό και πιστεύω ότι θα επιστρέψουμε όλοι πίσω πιο δυνατοί».
