Ένα μικρό αρκουδάκι. Αυτή ήταν η συντροφιά του στην εστία. Ο Μάνουελ και ο αρκούδος. Φοβερό δίδυμο. Πως βρέθηκαν μαζί; Όταν ήταν πέντε χρόνων ο Μάνουελ έζησε ίσως την πιο τραυματική εμπειρία της καριέρας του. Συμμετείχε στο τουρνουά Μίνι Κίκερ με την ομάδα των ακαδημιών της Σάλκε. Όταν δέχθηκε ένα γκολ από την αντίπαλη ομάδα, έβαλε σε κλάματα.
Ο προπονητής του, για να τον παρηγορήσει, του έδειξε ένα αρκουδάκι που βρισκόταν στα δίκτυα της εστίας του με τον μικρό Μάνουελ να τρέχει και να το παίρνει αγκαλιά. Μέχρι να ενηλικιωθεί είχε πάντα αυτό το αρκουδάκι μαζί του στο τέρμα του για συντροφιά.
Δυο ποδοσφαιρικές αγάπες είχε ο Νόιερ. Με τη μία, τη Σάλκε, έμεινε είκοσι χρόνια, με την άλλη, τη Μπάγερν, αν και της έκανε… τσαλιμάκια εσχάτως, τελικά αποφάσισε να μείνει για πάντα παρότι τον φλέρταραν άλλες.
Και να φανταστεί κανείς ότι ο έρωτας με τους Βαυαρούς όχι απλά δεν ήταν με την πρώτη ματιά, αλλά στην αρχή και μόνο η σκέψη ότι θα βρεθούν μαζί τον έκανε να βγάζει… σπυριά! Είχε τον λόγο του…
Την τελευταία αγωνιστική της σεζόν 2000-01, συνέβη ίσως το πιο συναρπαστικό φινάλε στην ιστορία της Μπούντεσλιγκα. Μπάγερν και Σάλκε διεκδικούσαν τον τίτλο, με τους Βαυαρούς να έχουν τρεις βαθμούς περισσότερους, αλλά να υστερούν σε περίπτωση ισοβαθμίας. Για να έπαιρνε το πρωτάθλημα η Μπάγερν έπρεπε να μη χάσει στην έδρα του Αμβούργου, την ώρα που η Σάλκε αντιμετώπιζε την Ουντερχάκινγκ. Η Σάλκε επικράτησε με 5-3 και το Αμβούργο με γκολ στο 90ο λεπτό με 1-0.
Τρέλα, χαμός, πανηγυρισμοί στο Γκελζενκίρχεν με την ομάδα να γιορτάζει για τον πρώτο τίτλο της από καταβολής Μπούντεσλιγκα, δηλαδή από το 1963 και πρώτο τους στο εθνικό πρωτάθλημα από το 1958. Μόνο που το παιχνίδι της Μπάγερν δεν είχε τελειώσει! Στα μάτριξ του γηπέδου όλοι έβλεπαν «παγωμένοι» τα τελευταία δευτερόλεπτα της αναμέτρησης των Βαυαρών. Στο τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων ο Πάτρικ Άντερσον με δυνατό σουτ με το δεξί έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα, τη Μπάγερν στον παράδεισο και τη Σάλκε στην κόλαση. Ο 15χρονος Νόιερ που ήταν στο γήπεδο ως ball boy μίσησε τη Μπάγερν για όλη τη ζωή του. Ή, τουλάχιστον, έτσι πίστευε τότε…
Πώς το μίσος έγινε αγάπη; Όπως συμβαίνει πολλές φορές και στη ζωή. Διότι, το πάθος είναι μεγαλύτερο και από το δύο. Ο Νόιερ πήγε στη Μπάγερν το 2011 και κατάφερε μερικά χρόνια αργότερα να γίνει ο καλύτερος, εν ενεργεία, τερματοφύλακας στον κόσμο. Μέχρι το 2017 και τον σοβαρό τραυματισμό του, τουλάχιστον.
Η μεταγραφή κόστισε 18 εκατομμύρια ευρώ, κάνοντας τον Νόιερ τον τρίτο πιο ακριβό τερματοφύλακα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Μετά από μία ισοπαλία 0-0 με τη Χόφενχαϊμ, ο Νόιερ έσπασε το προηγούμενο ρεκόρ της Μπάγερν, το οποίο κατείχε ο Όλιβερ Καν, για τα περισσότερα συνεχόμενα παιχνίδια δίχως να δεχτεί γκολ, αφού πέρασε τα 1.000 λεπτά κρατώντας ανέπαφη την εστία του. Και τον Απρίλιου του 2012 έγινε ο ήρωας των Βαυαρών στην ψυχοφθόρο διαδικασία των πέναλτι, απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης εκτός έδρας, αποκρούοντας τις εκτελέσεις των Κριστιάνο Ρονάλντο και Κακά, χαρίζοντας την πρόκριση στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.
Ειδικά υπό τις οδηγίες του Πεπ Γκουαρδιόλα, ο Γερμανός αναδείχθηκε σε κάτι περισσότερο από έναν τερματοφύλακα. Μετατράπηκε σε ένα αμυντικό «όπλο» και όσο ικανός ήταν κάτω από τα δοκάρια, άλλο τόσο ικανός έγινε στο να διαβάζει τις φάσεις και να παίζει έξω από την εστία του, μακριά από το τέρμα του. Δεν είχαμε δει τερματοφύλακα να βγαίνει κοντά στην σέντρα να κάνει τάκλιν με την άμυνα όλη πίσω του, είδαμε τον Νόιερ να το κάνει. Δεν είχαμε δει τερματοφύλακα να παίρνει την μπάλα έξω από την περιοχή, να ντριπλάρει και να δίνει την πάσα για να γίνει η σέντρα, είδαμε τον Νόιερ να το κάνει. Δεν είχαμε δει τερματοφύλακα να κάνει τη ντρίμπλα του Κρόιφ με αντίπαλο επιθετικό να τον κυνηγάει και είδαμε τον Νόιερ να το κάνει.
Ο μοναδικός τερματοφύλακας που έχει κατακτήσει τη «Χρυσή Μπάλα» είναι ο Λεβ Γιασίν. Ο Νόιερ έφτασε μια ανάσα από τη δόξα της ανάδειξης σε κορυφαίο παίκτη του κόσμου το 2014 μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από τη Γερμανία (και του νταμπλ στη Γερμανία με τη Μπάγερν). Ο Νόιερ βρέθηκε στην τελική τριάδα μαζί με τον Λιονέλ Μέσι και τον Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά το βραβείο δόθηκε στον Πορτογάλο, ο οποίος εκείνη τη χρονιά είχε πάρει τέσσερις τίτλους με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Νόιερ έχασε, αλλά ήταν ο μεγάλος κερδισμένος.
Μεγάλωσε, ωρίμασε, εξέλιξε την θέση του τερματοφύλακα και όλα αυτά χωρίς το αρκουδάκι… Και τα κατάφερε στην ομάδα που μίσησε όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Ή έτσι πίστευε, τουλάχιστον.
