Μπορείς να γράφεις επί εβδομάδες - τουλάχιστον - για τα όσα έχει πετύχει σε αυτή την απίστευτη καριέρα ο Τζίτζι Μπουφόν. Με την Πάρμα, την Γιουβέντους, την Εθνική Ιταλίας. Νο1 σε συμμετοχές με την Squadra Azzurra, Νο1 σε εμφανίσεις στην Serie A, Νο1 σε λεπτά συμμετοχής με την Μεγάλη Κυρία, ίσως ο μοναδικός που σε ομάδα που κατέκτησε Mundial και δέχθηκε μόλις ένα… αυτογκόλ από open-play σε ολόκληρη τη διοργάνωση και φυσικά, κάτοχος του ρεκόρ απαραβίαστου εστίας στο Campionato, για κοντά στα 1.000 λεπτά. Είναι ίσως από τις φορές που όντως οι αριθμοί δεν αρκούν για να πεις τι ήταν ο μυθικός πορτιέρε.
«Ηταν Σάββατο βράδυ, την προηγούμενη του αγώνα. Την Κυριακή παίζαμε με την Μίλαν και δεν μπορούσα να κοιμηθώ». Ο Νέβιο Σκάλα [photo] όμως το ένιωθε. «Νομίζω ότι η απόφαση βγήκε από μέσα μου. Θα παίξει, ο Τζίτζι θα παίξει». Οπως αφηγείται ο άνθρωπος που χάρισε στον Μπουφόν το ντεμπούτο του τον Νοέμβριο του 1995, ο ίδιος και ο προπονητής τερματοφυλάκων της Πάρμα, Εντζο Ντι Πάλμα, παρακολουθούσαν στενά τον πιτσιρικά κάθε μέρα στις προπονήσεις. «Βλέπαμε ότι κανένας δεν μπορούσε να του βάλει γκολ. Κανένας. Πήγα στον Εντζο το Σάββατο μετά την προπόνηση. 'Είδες ό,τι είδα;'. 'Δεν χρειάζεται καν να το πεις' μου απάντησε». Ο Σκάλα φοβόταν πιθανή αντίδραση της διοίκησης, όμως γνώριζε τι παίκτη έχει στα χέρια του.
«Ο Τζίτζι ήταν εκπληκτικός, όμως μόλις 17 χρονών. Πήγα και του είπα. 'Πως σου φαίνεται να παίξεις αύριο;'. 'Ναι μίστερ, ποιο είναι το πρόβλημα;'. Ηταν τρελό, ήταν ήδη ενήλικος». Ο Μπουφόν τελικά πήρε τα γάντια. «Οταν οι ομάδες βγήκαν στο Tardini ακούστηκε ένα 'ωωωω' όμως ήμουν σίγουρος για την επιλογή μου». Το παιχνίδι τελείωσε 0-0 με τον Μπουφόν να σταματά παίκτες όπως οι Ρομπέρτο Μπάτζιο και Ζορζ Γουεά κρατώντας το πρώτο από τα δεκάδες clean-sheet της καριέρας του. «Είχε τρομερή ποιότητα, ευκινησία και τεχνική. Μπορούσε να διαβάσει τις φάσεις, τις κινήσεις του αντιπάλου και ήταν ψύχραιμος όταν χρειαζόταν. Απλά ένα φαινόμενο».
Από τη μέρα που έκανε ντεμπούτο, μέχρι το 2015, είχαν περάσει πλέον 20 χρόνια. Ο Τζίτζι από predestinato [wonderkid α λα ιταλικά] είχε πλέον γίνει ο κορυφαίος Ιταλός τερματοφύλακας και για αρκετούς, όλων τον εποχών. Ο ρόλος του στην Γιουβέντους, στα 37 του πλέον, ήταν, όπως και είναι, εντελώς διαφορετικός. Και το πως θα μπορούσε να γίνει και το τι ήταν εκτός γραμμών ο Μπουφόν, δυστυχώς για εκείνους, το έζησαν από πολύ κοντά κάποιοι συμπαίκτες του στο πρώτο κομμάτι της σεζόν 2015-16. Στη 10η αγωνιστική, οι Bianconeri ηττήθηκαν με 1-0 στο MAPEI της Σασουόλο και βρέθηκαν στο -11 από την κορυφή.
Το τι ακολούθησε στα αποδυτήρια, το διηγήθηκε πρόσφατα στο The-Athletic ένας από αυτούς που το έζησαν από την πρώτη γραμμή, ο ακόμα συμπαίκτης του, Σάμι Κεντίρα. «Ποτέ δεν είδα έναν παίκτη να δείχνει τέτοια συναισθήματα. Ο,τι υπήρχε στα αποδυτήρια… πετούσε, έπρεπε να προσέξεις για να μην σε χτυπήσει κάτι από όλα αυτά που εκτόξευε στον αέρα. Ο Τζίτζι μισεί το να χάνει. Δεν τον έχω ξαναδεί έτσι. Εκείνη τη στιγμή, βλέποντας την αντίδρασή του, όλη η ομάδα κατάλαβε ότι έπρεπε να δουλέψει περισσότερο. Γνώριζα πόσο εκπληκτικός τερματοφύλακας είναι. Αλλά τι προσωπικότητα, τι αύρα έχει αυτός ο τύπος. Αγαπά τη δουλειά του περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο».
Είναι περιττό να αναφερθεί ότι στις επόμενες αγωνιστικές η Γιουβέντους κάλυψε τη διαφορά και στο τέλος της σεζόν κατέκτησε το Scudetto. Τα λόγια και οι φωνές του Μπουφόν είχαν πιάσει τόπο για να θυμίσουν τι σημαίνει να είσαι capitano ακόμα και όταν δεν φοράς τα γάντια…
