Μπορεί να γνωρίζουμε ελάχιστα για την ιαπωνική κουλτούρα και πως αυτή εμπεδώνεται στους Ιάπωνες, όμως από τα λίγα που είδαμε, γι' αυτούς είναι τρόπος ζωής, η καθημερινότητα τους. Καμία αγγαρεία, καμία υποχρέωση. Έτσι έμαθαν να ζουν, είναι κάτι γι' αυτούς που χτίζεται σε βάθος χρόνου από το πρώτο κιόλας έτος της ηλικίας τους και που για μας είναι αγνώριστο.
Τα πρόσφατα περιστατικά στο Τσίρειο στάδιο που είχαν ως αποτέλεσμα την αναβολή του αγώνα Απόλλων-ΑΕΛ λίγο πριν την έναρξη του, μας έβαλαν και εμάς στο τρυπάκι να διερωτηθούμε τι στο καλό κάνουμε λάθος σε αυτή την κοινωνία… Δεν υπάρχει θέμα στο ποιας ομάδας οι οπαδοί ευθύνονται, το θέμα είναι πολύ πιο βαθύ, είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που δυστυχώς παρουσιάζεται στις αθλητικές διοργανώσεις του τόπου μας.
Οι Ιάπωνες είναι από τους πιο πολιτισμένους λαούς στον αθλητισμό: Το πρόσφατο τρανό παράδειγμα ήταν στο τέλος του αγώνα με την Γερμανία στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ, με τους οπαδούς των ομάδων να φεύγουν και πίσω τους όλα να είναι πεντακάθαρα, συνεισφέροντας όλοι ώστε να αφήσουν το χώρο επίσκεψης τους όπως τον βρήκαν. Το ίδιο και στα αποδυτήρια από τους διεθνείς.
Για τον Κύπριο φίλαθλο, έγνοια του είναι πως θα σπάσει τα καθίσματα στις κερκίδες, πόσες φωτοβολίδες θα ρίξει, τι ζημιές θ’ αφήσει πίσω του και τι επεισόδια θα προκαλέσει. Είτε εντός, είτε εκτός…
Είναι χαώδης η διαφορά μας και φαίνεται!
