Ουδέν κακόν αμιγές καλού: δύο στροφές πριν το φινάλε των πλέι οφ η ΑΕΚ παραμένει στην… pole position για το καπάρωμα του τελευταίου ευρωπαϊκού εισιτηρίου μέσω πρωταθλήματος.
Τα ευχάριστα για τους Λαρνακείς τελειώνουν εδώ. Η ήττα, αλλά πολύ περισσότερο η εμφάνιση, δεν εμπνέουν αισιοδοξία πως είναι σε θέση να φέρουν βόλτα ούτε την Πάφο στην Αρένα ούτε τη (βαθμολογικά αδιάφορη) Ομόνοια στο ΓΣΠ.
Απέναντι στον ΑΠΟΕΛ οι «κιτρινοπράσινοι» έζησαν με διαφορά πέντε εβδομάδων την εξέλιξη της αντίστοιχης αναμέτρησης στην Αρένα, αλλά με διαφορετικό φινάλε: αυτή τη φορά οι «γαλαζοκίτρινοι» και ανέτρεψαν το προβάδισμα της ΑΕΚ και κράτησαν το 2-1 μέχρι το τέλος.
Γιατί; Όρεξη να ‘χει να μετρά κάποιος. Γιατί ο Τόμοβιτς έδωσε ένα παντελώς φθηνό και αχρείαστο πέναλτι. Γιατί ο Πονς βιάστηκε να μπει στην περιοχή και (κυρίως) δεν άφησε τον Πίριτς να ολοκληρώσει την απόκρουσή του, αλλά πέταξε την μπάλα σε κόρνερ ανοίγοντας το δρόμο για την επανάληψη του πέναλτι.
Γιατί σε στημένη μπάλα ο ύψους 1,77μ. Ισπανός βρέθηκε να μαρκάρει τον ύψους 1,91μ. Ντβάλι και ο Πίριτς ηττήθηκε με «σκαστή» κεφαλιά στην κλειστή του γωνία. Γιατί όσοι ήλθαν από τον πάγκο δεν βοήθησαν ούτε στη δημιουργία ούτε στα τελειώματα φάσεων.
Γιατί ο Όλτρα, για ακόμη ένα παιχνίδι, δεν εμφάνισε ένα πειστικό plan b ή μια out-of-the-box σκέψη, ώστε να ανακατέψει την τράπουλα και να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο.
Γιατί, σε αντίθεση με τον Άρη, οι Λαρνακείς δεν γνώριζαν και δεν αξιοποίησαν τον πειθαρχικό κανονισμό που θα τους επέτρεπε να έχουν στο ΓΣΠ τον Άνχελ Γκαρθία.
Μαζεύτηκαν πολλά «γιατί». Δεν θα μπορούσε να συμβεί αλλιώς, προκειμένου οι «κιτρινοπράσινοι» να απεμπολήσουν τη θέση ισχύος που βρέθηκαν μετά το 0-1. Απέναντι σ’ έναν αντίπαλο που δεν είχε νίκη στα πλέι οφ, που γνώριζε ότι την ίδια ώρα ο Άρης ήταν στο 2-0 επί του Απόλλωνα και τον άφηνε στο -6, που στα προηγούμενα τέσσερα παιχνίδια είχε πετύχει μόλις ένα γκολ -κι αυτό με αμυντικό σε στημένη μπάλα…
Ναι, η ΑΕΚ (εξακολουθεί να) ορίζει τη μοίρα της. Αλλά με όσα έχει αφήσει εδώ κι ένα τρίμηνο να ξεγλιστρήσουν από τον έλεγχο και τα χέρια της, ποιος βάζει το χέρι του στη φωτιά πως αυτό είναι αρκετό για πετύχει τον (ελάχιστο) στόχο της;
