Επιχειρώντας να γυρίσει σελίδα μετά από μια σεζόν, στην οποία απέτυχε να εξασφαλίσει ευρωπαϊκό εισιτήριο στο τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς, η Ανόρθωση έμεινε εκτός Ευρώπης ήδη από τις αρχές Μαρτίου.
Η περίοδος 2021/22 βρήκε την «Κυρία» πέμπτη στο πρωτάθλημα και αποκλεισμένη στην ημιτελική φάση του κυπέλλου, η τρέχουσα τη βρίσκει εκτός πρώτης εξάδας και αποκλεισμένη στα προημιτελικά της δεύτερης τη τάξει διοργάνωσης.
Σημειολογικά και συμβολικά δεν περνά απαρατήρητο ότι τόσο πέρυσι (στο 0-3 από τον Άρη) όσο και εφέτος (το 1-1 με τον Ολυμπιακό) ο εκτροχιασμός από τους στόχους της σεζόν «σφραγίστηκε» στο «Αντώνης Παπαδόπουλος», ούτε αυτό όμως αλλάζει επί της ουσίας την πραγματικότητα.
Ο σύλλογος της Αμμοχώστου έβαλε τον πήχη ψηλά και πέρασε από κάτω. Επειδή το πράγμα στράβωσε από νωρίς και το κακό φαινόταν ότι ερχόταν, η καταγραφή των λαθών έχει σχεδόν εξαντληθεί. Αθροιστικά συνθέτουν άνετα ένα εγχειρίδιο για το πώς δεν πρέπει να στήνεται μια ομάδα από το μηδέν.
Το ποδόσφαιρο, βασικές αρχές του οποίου λησμόνησε ή καταπάτησε από το περασμένο καλοκαίρι η Ανόρθωση, της (ανταπ)έδωσε αυτό που έπρεπε. Άπλετο χρόνο για να αναλύσει εις βάθος πώς και γιατί οδηγήθηκε σε τόσες και τέτοιες αστοχίες. Αν αυτή η ανάλυση γίνει σωστά, τότε θα υπάρχει και επαρκής χρόνος να στηθεί μια ομάδα που -εν τη απουσία ευρωπαϊκής επιβάρυνσης- θα διεκδικήσει μέχρι τέλους τους εγχώριους τίτλους και την έξοδό της στην Ευρώπη.
